حس غریب!

                                               حس غریب! 


چه حس غریبی ، گویی  می خواهی از من بگریزی!

شاید برایت تکراری شده ام ، این گونه نگو که همین دم می میرم!

گویی که عشقت سرد شده ، یا شایدم عشقی نبوده بین ما ،

می آزاری به خدا این دل نازکم را !

با خود زمزمه می کنم عزیز دلم را ، انگار که قصه می خوانم سراپا !

چرا آزرده خاطرم می کنی ، از عاشقی زده ام می کنی؟!

نمی توانم دوریت را ببینیم ، وقتی که نیستی تو عزیزم ،

سراپا مست و دیوانه ام ، حیف می کنی نیایی  پیشم ،

حس غریبی دارم در این ظلمت شب ، سردی بی قید و شرط ...

 انگار که ترانه رفتن می خوانی ، دفتر عشقم را به آتش می کشی ،

این واژه ها برای توست ، چرا پرت می کنی با اینکه حرف دل مجنون توست!؟

حس غریبی دارم ، خدایا از تو کمک می خواهم...

خدای من؛ تو خودت مرا عاشقم کردی ، معشوقم را به من هدیه کردی...

ببین چقدر بی وفا شده ، حس غریب برایم کلید زده شده!

تنهاییِ گذشته ام را ، دو چندان کرده ...

©

نویسنده ❣ شهرام دانش

Writen By  Shahram Danesh