غربت تلخ

  غربت تلخ ...

زیر آسمان این شهر سوخته و زیر تابش آفتاب غم ،

سایه تو می افتد کنار تنهایی های من!

تن خسته ام چه غربت تلخی را تحمل می کند، نفسم بریده

غرورم شکسته، مهتاب شبم خاموش گشته ،

روزم را به سختی به شب می رسانم

این همه ستاره روشن حتی نور تک ستاره شبهای با تو بودنم را هم ندارند...

دیگر کهکشان نگاهت افق های امید و زندگی را برایم نشانه نمی روند

غریبم در این شهری که دیگر کسی را ندارم، دلم گرفته ؛

قسم به خدایی که در دلم مهر تو را انداخت و مرا عاشق تو کرد،

آنچه زیباست، روشن است یا آنچه رویاییست به تو نسبت می دهم

آنگاه درد و غم از من فراریست ولی چه فایده که رفیق من غربت و تنهاییست ...

همین ثانیه های نفس گیر تنهایی، هر روز تکرار می شود ، تکرار می شود و باز تکرار  ..

کنارم که بودی نمی دانستم تنهایی یعنی چه ؟!

فراموش کرده بودم غربت به چه معناست ؛

کنارت شیرین ترین لحظات را داشتم

کنار تو که بودم از همه غصه ها دورتر ، آن طرف تر یک عاشق دیوانه بودم ..

چه جملات عاشقانه ای که بینمان دکلمه نمی شد

عزیز دلم از زبان من مثل رودخانه پرشور و شوقی که بخواهد

در آغوش دریا جا بگیرد، فقط به عشق تو جاری می شد ...

من و تو انگار در جاده ای مسافر بودیم نه همسفر!

تو از دیار دیگر ، من از شهر عشق و از تو دورتر

گفتی همان نفس تو من هستم

همراهت پاره تنت، همان کسی که عشقت خطابش می کردی!

...

اعتراف کن و بگو که همه حرفهایت دروغ بود، نیرینگ بود، فریب بود!

آن روز تو سوار شدی بر مقصد و مقصودت ،

اما من جا ماندم از تو، از عشقت، از آن همه وعده هایت!

همه وجودم، زندگی ام، حتی نفس کشیدنم را وابسته به تو می دانستم

و تو ای بی وفا که گرفتی این چنین زندگی را از من ...

بعد تو قدری تلخی بارید بر بام خانه ام که هم اینک آشیانه ام را به دوش می چرخانم

مثل یک قناری که باران زده شود، خیس و گرفتار غم شده ام ...

چه کنم خنده بر لبانم نمی نشیند، بخندم هم فقط و فقط تظاهر می شود

پناه من نشدی تا سنگینی و تلخی غربت از شانه هایم فرو ریزد

همه احساس لطیفم با غفلت لحظه ای از طرف تو هیچ و پوچ شدند ،

غم و درد فراقت برای همیشه ماندگار دل داغ دیده ام شدند

©

نـویسنده ❣ شـهرام دانش

Written By  Shahram Danesh

وبــلاگ ❣ فراتر از عـشق

FaratarEshgh.Blogsky.Com